Chociaż zapłodnienie in vitro może budzić może w niektórych obawę, jest ono skutecznym sposobem na posiadanie dziecka w sytuacji, w której nie może ono zostać poczęte w sposób naturalny, na przykład z powodu zaburzeń hormonalnych, problemów z zajściem w ciążę albo chorób rodziców. Zapłodnienie pozaustrojowe, gdyż tak brzmi pełna nazwa tego zjawiska, pomogło już wielu osobom doczekać upragnionego potomka.
Proces in vitro przebiega w czterech fazach
W fazie pierwszej hormonalnie pobudza się komórki jajowe kobiety, by dojrzały i umożliwiały zapłodnienie. Wówczas dojrzewa kilka komórek jajowych. Tuż przed momentem owulacji zostają one pobrane z ciała matki – faza ta dzieje się w znieczuleniu miejscowym, podczas krótkiego zabiegu. Kobieta wówczas siedzi w fotelu ginekologicznym przez około kwadrans, podczas gdy lekarz igłą pobiera komórki jajowe. Od mężczyzny pobiera się w tym czasie nasienie.
Trzecia faza to umieszczenie plemników i komórek jajowych razem. Dochodzi wówczas do połączenia się komórek, jeśli natomiast z jakiegoś powodu plemniki są zbyt słabe, by samodzielnie połączyć się z komórką jajową, lekarz wprowadza je za pomocą specjalnej igiełki. Po kilku dniach, podczas których dochodzi do pierwszych podziałów komórki w specjalnym inkubatorze, zostaje ona przetransferowana do macicy matki, gdzie rozwija się zupełnie tak, jak przy naturalnym zapłodnieniu.
Zapłodnienie in vitro
Jeśli powstało więcej zarodków, mogą one zostać zamrożone i przechowywane maksymalnie przez pięć lat. Prawdopodobieństwo pomyślnego zabiegu za pierwszym podejściem zależy w dużym stopniu od wieku matki – największą szansę na zapłodnienie in vitro od razu mają kobiety w wieku młodszym niż 35 lat, czyli 28,6%. Głównym powikłaniem ciąży w wyniku in vitro jest ciąża mnoga lub bliźniacza. Przeciwko zapłodnieniu pozaustrojowemu opowiada się Kościół Katolicki, który w swoich doktrynach uważa, że zapłodniona komórka jajowa posiada duszę i tym samym traktuje ją jako pełnoprawnego człowieka, a zatem zamrażanie lub niszczenie embrionów jest według niego niedopuszczalne. Drugi powód to naruszenie – według Kościoła – świętości aktu prokreacyjnego.
Zapłodnienie in vitro jest dozwolone przez polskie prawo, podług ustawy o leczeniu niepłodności, zastrzega jednak ona, że w zabiegu można użyć najwyżej sześciu komórek rozrodczych, chyba że większa liczba jest konieczna ze względu na wiek lub wskazania medyczne związane z chorobą lub dwóch wcześniej nieskutecznych poprzednich zabiegów.
